مهدویت

منجی در هندو

در آیین هندو، موعودِ نجات بخشی به نام «کلکی kalki» در پایان تاریخ، ظهور خواهد کرد.

کلکی یا کلکین (Kalkin - Kalki) سوار بر اسبی سفید و با شمشیر آخته و شهاب گون ظهور می کند تا شرارت و ظلم را از ریشه بر کند و عدالت و فضیلت را برقرار سازد. [اسب سفید، نماد قدرت و فراگیری ست] او بر همهٔ قوای مخالف پیروز می گردد و زمین را از شرّ شاهــان درّنده خو نجات خواهد داد.

منابع:

هفت آسمان، موحدیان، ش۱۲-۱۳

مقالات و بررسی، مقدم، دفتر۷۱، ص۲۹۳

منجی در ادیان، روح الله شاکری، ص۲۱۵

سرانجامِ جهان …

طبق آموزه های هِندو، حرکت جهان در زمان، به «شکل دَوَرانی» ست؛ یعنی آغاز جهان کنونی که ما در آن زندگی می کنیم، نقطه پایان مرحله دیگری از هستی می باشد [بصورت حرکت دایره وار] در پایان هر دور، جهان به پایان می رسد و پیش از آن برای ورود به دورِ جدید آماده می شود.

برخی ادیان قائل به «حرکت خطی» جهان هستند؛ یعنی عالم در نقطه ای آغاز شده و در نقطه ای هم به پایان می رسد؛ مثل انسانی که یکبار زائیده می شود و یکبار می میرد، جهان نیز فقط «یکبار» به پایان می رسد.

بودا و هندو قائل به حرکت دَورانی (یا همان دایره وار) هستند / زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام قائل به حرکت خطی اند.

منجی در ادیان، شاکری، ص۲۱۶

ظهور منجی هندو در آخرین دوره!

دوره_اول: تقوای کامل بین مردمان وجود داشت و هیچ کس از وظیفه اش شانه خالی نمی کرد؛ مردم محتاج کار و تلاش نبوده، میوه های زمین تنها با خواهش به دست می آمد. بدخواهی، تکبر، فریب، ظلم، رنج… نبود، فقط خدا را پرستش می کردند.

دوره دوم: از میزان تقوا یک-چهارم کاسته شد. مردمان این زمان، پیرو حقیقت و راستی بودند و کارهای نیک انجام می دادند. اهل مراسمات مذهبی و نذورات بودند. آنها هیج احتیاجی به ریاضت نداشتند.

دوره سوم: نیمی از تقوا کاسته شد! در مدل انجام مراسمات مذهبی، بسیار با هم متفاوت بودند. در اثر افول نیکی، تنها عده ی کمی پیرو حقیقت باقی ماندند! بیماری ها و بلاها بر آنها حمله ور شد!

دوره چهارم: فقط یک چهارم از تقوا باقی ماند! پیروی از اعمال نیک، شعایر مذهبی و قربانی نمودن ها ترک شد! بلاها، بیماریها، سختی ها، عیوب، گرسنگی، بدبختی و ترس فراگیر شد! افول اخلاقی عموم مردم، آنها را پَست ساخت… که در پایان همین دوره «موعود هندو» ظهور خواهد کرد.

اوپانیشاد، ص۷۷۲-۷۷۴

منجی در ادیان، شاکری، ص۲۱۸

وضعیت عمومی بشر قبل از ظهور«در نگاه هندو»

شاهانِ زمین روحیه ای سرسخت و خویی خشن خواهند داشت، همیشه به دروغ و شرارت معتاد خواهند بود. آنها برای زنان و کودکان مرگ را به ارمغان می آورند، اموال دیگران را تصرّف میکنند درحالیکه قدرت و اراده محدود دارند… رحم و مُروّتِ کمی از خود نشان میدهند‌…هَوی؛ تنها پیوند زننده بین جنسها و دروغ؛ تنها وسیله رسیدن به موقعیت خواهد بود. زنان تنها برای ارضای تمایلات جنسی خواسته خواهند شد (توماس، ۲۰)

مردان را همسرانشان هدایت میکنند؛ زنان بی حیا شده اند، گستاخ و شهوت ران هستند… بازرگانان پرفریب معاملات را اداره می کنند. شاهان، ستمگر و خونریز میشوند… در آن دوران، خردمندان برای ظهور منجی دست به دعا برمیدارند… توماس، ۵

(البته باید توجه داشت، منظور شرایط عمومی کل بشر است، نه همهٔ مردم)

منجی در ادیان، زواردهی، ص۲۲۳

بشارت ظهور منجی در منابع هندو

۱-کتاب اوپانیشاد(از کتب معتبرهندوها)

او در انقضای کلی، یا عصر آهن، سوار بر اسبی سفید، در حالیکه شمشیر برهنه ی درخشانی به صورت ستاره ی دنباله دار در دست دارد، ظاهر می شود و شریران را تماما هلاک می سازد…

۲-کتاب باسک(از کتب آسمانی هندوها)

دور دنیا تمام می شود، بعد پادشاه عادلی در آخرالزمان، که پیشوای ملائکه و پریان و آدمیان باشد و حق و راست با او باشد و آنچه در دریا و زمین ها و کوه ها پنهان باشد، همه را به دست آورد و از آسمانها و زمین و آنچه باشد، خبر دهد…

اوپانیشاد، دارا شکوه، ۶۳۷/۲

بشارت عهدین، صادقی، ص۲۴۶

منجی در ادیان، شاکری، ص۲۲۵

آیا میدانستید نام حضرت علی و امام مهدی در کتاب هندوها آمده؟!

در “کتاب پاتیکل” از آخرالزمان نوشته:

چون مدت روز تمام شود، دنیای کهنه، نو شود و صاحب ملک تازه، پیدا شود از فرزندان و پیشوای بزرگ جهان که یکی «ناموس آخرالزمان» و دیگری «صدیق اکبر» یعنی وصی بزرگتر وی که «پشن» نام دارد و نام آن صاحب ملک تازه «راهنما» است، به حق پادشاه می شود و خلیفه «رام» باشد و حکم براند، او را معجزه بسیار باشد… دولت او بسیار کشیده شود و عمر او از فرزندان «ناموس اکبر» زیاده باشد و آخر دنیا به او تمام شود.

 منظور از «ناموس آخرالزمان»، ناموس اعظم الهی، حضرت محمد است

«پشن» نام هندی حضرت علی است

«راهنما» نام مقدّس حضرت مهدیست

«رام» در لغت سانسکریت، اسم خداوند است.

منجی در ادیان، شاکری، ص۲۲۶